Анх би түүнтэй учрахдаа томоогүйхэн, зүггүй, зөрүүд нэгэн байсан сан. Зөрүүдэлж байгаад түүнийхээ анхаарлыг өөр дээрээ татсанаа огтхон ч мэдээгүй явж дээ. Харин одоо энд бүгд байхгүй.
Цаг хугацаа явсаар л түүнтэй байх дурсамжууд ар араасаа цуварсаар л …
Зүрхэнд минь түүнийг арилгахгүй гэсэн юм шиг гүн сийлсээр л…
Түүнийгээ санаад уйлсан, бусдаас харамлаж, нууж хайрласан мөчүүд минь дэндүү жаргалтай. Тэр нэгэн шөнөөс хойш зүрх минь өөр хэн нэгнийг багтаахгүй юм шиг дураараа аашилсаар л…
Бодит байдалд амьдралын нугачаанд төөрөлдөж замаа олохгүй бүдэрсээр л…
Үргэлжлэл